De kranten staan er vol van, ‘s avonds laat kan je geen enkele zender opzetten zonder praten over…. maar toch blijft je er iedere dag steeds meer mee geconfronteerd raken. We leven in een onzekere tijd binnen allerlei kaders en regels waar we ons aan moeten houden. Intussen probeert iedereen toch het beste ervan te maken, met ups en downs en genieten van de kleine dingen. Niet wetende hoelang we dit nog moeten volhouden. Moe moe moe worden we ervan…
Ineens zag ik een parallel met de vele vruchtbaarheidsbehandelingen die ik en vele anderen hebben doorstaan. Je leeft in de structuur van jouw cyclus. Bij IVF wordt je er dagdagelijks mee geconfronteerd, bij IUI een aantal momenten per maand (dagen waarop je spuiten moet zetten en naar het ziekenhuis moet). Je leeft intussen je dagelijkse leven door, maar je bent eigenlijk in je lijf en gedachten alleen daar maar mee bezig. En voor hoelang ? Je weet het niet, sommigen hebben geluk en zijn na een paar pogingen zwanger.
Anderen ( en ook ik) zijn hier jaren mee bezig. De ups van afwachting en spanning en ja ik ben zwanger en de downs dat je toch weer ongesteld wordt, of vroegtijdig een kindje verliest.
Moe moe heel moe wordt je ervan.
Alleen … samen… zonder woorden, maar gelukkig wel zonder al die publiciteit.
