Lees eerst eventueel de eerste twee delen van deze blog: (deel 1, 2).
Na mijn ontdekking dat ik niet geregistreerd ben als B(ekende eiceldonor), had ik weer even wat tijd nodig om te herstellen. Restte me alleen nog om contact te leggen met FIOM. Dit had ik eerder al uitgezocht omdat ik toch wel fijn vind om de volgende stap al te weten… voordat ik de stap ervoor zet.
Op de website staat alles uitgebreid uitgelegd: alleen voor een sperma donor!
Het hele proces, inschrijfformulier, de mitsen en maren. Ergens staat een zinnetje ‘ bent u een eiceldonor, gelieve telefonisch contact met ons op te nemen’. Dit is voor mij drempel verhogend. Ik vind een formulier invullen toch net iets makkelijker, maar heb uiteindelijk toch maar de telefoon gepakt.
Het eerste wat de dame aan de telefoon deed, was zich verontschuldigen dat op de website alles alleen maar vanuit de spermadonor beschreven was. ‘ We zijn daar nog mee bezig, om dat aan te laten passen’. ‘Vandaar dat we u gevraagd hebben om te bellen’.
Ik vond dat wel een goede binnenkomer. Ik kreeg daarna de ruimte om mijn verhaal te vertellen en vervolgens werden alle ins en outs van het proces uitgelegd. Ook werd de mogelijkheid uitgelegd om me in een buitenlandse DNA bank op te laten nemen. Dat overviel me: volgens mij gaat een kind dat in Nederland wordt geboren, toch eerst in Nederland zoeken?
Eerst maar eens in de Fiom KID-DNA Databank, dacht ik. Ze nam alle tijd en gaf aan dat het proces nog wel een behoorlijke tijd kon duren.
‘Oh ja en uw DNA word meteen ook door de bank gehaald, dus als er een match is word er contact met U opgenomen’. Dit was toch wel een big surprise, gezien mijn eerdere gesprekken met alle instanties. Dit was toch privacy technisch niet geoorloofd?
Binnen drie dagen had ik het setje al binnen… en ook de volgende stappen verliepen verbazend snel.
Enfin inmiddels ben ik B(ekende) eiceldonor en opgenomen in de KID-databank.
En de next step? Afwachten en blijft een heel groot vraagteken!
